Taab e miraat e sahar gard e bayaban e arab
Ghaaza e rooye qamar dood e charaaghaan e arab
Allah Allah bahaar e chamanistaane arab
Paak hain lauth e khizaan se gul o rehaan e arab
Joshish e abr se khoon e gul e firdous kare
Cher de rag ko agar khaar e bayabaan e arab
Tishna e neher e jinaan har arabi o ajami
Lab e har neher e jinan tishna e neesaane arab
Toq e gham aap hawae pare qumri se gire
Agar aazad kare sarw e khuramaan e arab
Taab e miraat e sahar gard e bayaban e arab
Ghaaza e rooye qamar dood e charaaghaan e arab
Meher e meezan mein chupa ho to hamal mein chamke
Dale ek boond shabe de mein jo baaraan e arab
Arsh se muzda e bilqees e shafa’at laaya
Taair e sidrah nasheen murgh e sulemaan e arab
Husn e Yusuf pe kateen misr mein angasht e zanaan
Sar kataate hain tere naam pe mardaan e arab
Koocha koocha mein mahekti hai yahaan boo—e qamees
Yusufistaan hai har ek gosha e kan’aan e arab
Taab e miraat e sahar gard e bayaban e arab
Ghaaza e rooye qamar dood e charaaghaan e arab
Bazm e qudsi mein hai yaad e lab e jaan bakhsh Huzoor
Aalam e Noor mein hai chashma e hai waan e arab
Paayay Jibreel ne Sarkaar se kya kya alqaab
Khusr o khail e malak khaadim e sultan e arab
Bulbul o nilpar o kabak bano parwaano
Meh o khursheed pe hanste hain charaghaan e arab
Hoor se kya kahein Moosa se magar arz karein
Ke hai khud husn e azal taalib e jaanaan e arab
Karam e naat ke nazdeek to kuch door nahin
Ke Raza e ajami ho sag e Hassaan e arab
Taab e miraat e sahar gard e bayaban e arab
Ghaaza e rooye qamar dood e charaaghaan e arab
تابِ مرآتِ سحر گردِ بیابانِ عرب
غازۂ رُوئے قمر دُودِ چراغانِ عرب
اللہ اللہ بہارِ چَمَنِستانِ عرب
پاک ہیں لوثِ خزاں سے گل و رَیحانِ عرب
جوشِش اَبر سے خونِ گُلِ فردوس کرے
چھیڑ دے رَگ کو اگر خارِ بیابانِ عرب
تشنۂ نہرِ جناں ہر عربی و عجمی!
لب ہر نہرِ جناں تشنۂ نیسانِ عرب
طوقِ غم آپ ہوائے پرِ قُمری سے گرے
اگر آزاد کرے سروِ خرامانِ عرب
مہر میزاں میں چھپا ہو تو حمل میں چمکے
ڈالے اِک بُوند شبِ دَے میں جو بارانِ عرب
عرش سے مژدۂ بلقیسِ شفاعت لایا
طائر سِدْرَہ نشیں مرغِ سلیمانِ عرب
حُسنِ یوسُف پہ کٹیں مِصْر میں اَنگُشتِ زَناں
سَر کٹاتے ہیں تِرے نام پہ مردانِ عرب
کوچہ کوچہ میں مہکتی ہے یہاں بوئے قمیص
یوسُفِستاں ہے ہر اِک گوشۂ کنعانِ عرب
بزمِ قدسی میں ہے یادِ لب جاں بخش حضور
عالمِ نور میں ہے چشمۂ حیوانِ عرب
پائے جبریل نے سرکار سے کیا کیا القاب
خُسرو خَیلِ ملک، خادمِ سلطانِ عرب
بلبل و نیلپر و کبک بنو پروانو!
مہ و خورشید پہ ہنستے ہیں چراغانِ عرب
حُور سے کیا کہیں موسیٰ سے مگر عرض کریں
کہ ہے خود حُسنِ اَزَل طالب جانانِ عرب
کرمِ نعت کے نزدیک تو کچھ دُور نہیں
کہ رضاؔئے عجمی ہو سگِ حسّانِ عرب